در صورت انحلال نمایندگی بیمه تکلیف بیمه نامه ها عمر چه میشود؟
همانطور که قبلا نیز به آن اشاره شد، بیمه عمر، یک سرمایه گذاری بلندمدت است، حال یکی از نگرانی-های اساسی که برای هر سرمایه گذار و یا خریدار بیمه ای که در این زمینه پیش می آید اینست که در طول دوره بلندمدت قرارداد که ممکن است حدود سی سال یا بیشتر نیز باشد، اگر شرکت بیمه دچار ورشکستگی و یا انحلال شود، چه بر سر سرمایه و اندوخته ها و یا حق بیمه های پرداختی بیمه گذار خواهد آمد؟ این یکی از سوال های مهمی است که می تواند هر کسی را از چنین سرمایه گذاری ای منصرف نماید.
ساختار های قانونی بوجود آمده برای اتکای بیمه گذاران
برای پاسخ به این سوال بهتر است به سراغ آیین نامه ها و ماده های قانونی بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایرانی برویم. اولین ماده، ماده سی و هفتم (۳۷) می باشد که در آن بیان شده است: «هر شرکت بیمه ای که بخواهد به ثبت برسد، حتما می بایست پروانه تأسیس را از طرف بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران دریافت نماید. همچنین ثبت هرگونه تغییرات بعدى در اساسنامه و میزان سرمایه و سهام مؤسسات بیمه-اى که به ثبت رسیده باشند نیز، موکول به ارائه موافقت بیمه مرکزى ج.ا.ا می باشد.» پس تا به اینجای کار مشخص شد تمامی شرکت های بیمه اعم از دولتی یا خصوصی تحت نظارت بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران می باشند.
مطلب مرتبط : پوشش امراض خاص در بیمه عمر شامل چه مواردی است ؟
تقدم بیمه عمر بر دیگر بیمه ها
در ماده شصتم (۶۰) نیز این چنین بیان شده است که:« اموال شرکتهای بیمه، همچنین ودایع مذکور در مواد ۳۶ و ۴۶ قانون تأسیس بیمه و بیمه گری، تضمین حقوق و مطالبات بیمه گذاران، بیمه شدگان و صاحبان حقوق آنان است و درصورت انحلال یا ورشکستگى یک شرکت بیمه، بیمه گذاران و بیمه شدگان و صاحبان حقوق آنان نسبت به سایر بستانکاران، حق تقدم دارند. در میان رشته هاى مختلف بیمه، حق تقدم با بیمه عمر است. شرکتهای بیمه نمی توانند بدون موافقت قبلى بیمه مرکزى ج.ا.ا، اموال خود را صلح حقوق نمایند و یا به رهن واگذار کنند و یا موضوع هر نوع معامله با حق استرداد قرار دهند.» پس مطابق این قانون نیز اگر یک شرکت بیمه ورشکست گردید در وهله اول می بایست به پرداخت بدهی های بیمه گذاران، حتی مقدم تر از بدهی های دولت پرداخته شود. در میان تمام انواع بیمه ها نیز، الویت با بیمه عمر می باشد؛ پس بنابر این قانون، بیمه عمر نسبت به تمامی انواع بیمه ها حاشیه امن بیشتری خواهد داشت و مطالبات بیمه گذاران سریع تر از باقی بیمه ها رسیدگی خواهد شد که این امر نیز به این دلیل است که بیمه گذاران در بیمه عمر که یک بیمه بلندمدت محسوب می شود و خطرات به مراتب بیشتری خواهد داشت بتوانند با خیال آسوده تری به سرمایه گذاری بپردازند.
بیمه مرکزی، پشتوانه ای برای اندوخته بیمه ها
و اما در قانون هفتاد و یکم (۷۱) نیز ساختار قانونی بیشتری برای ایجاد امنیت در سرمایه گذاری در بیمه ها ایجاد شده است که بدین شرح می باشد:« کلیه شرکتهای بیمه که در ایران فعالیت می نمایند باید ۵۰% در رشته بیمه هاى زندگى (شامل بیمه عمر وتامین آتیه ) و ۲۵% در سایر رشته ها از معاملات بیمه اى مستقیم خود را نزد بیمه مرکزى ج.ا.ا بیمه اتکایى نمایند. » پس مطابق این ماده، شرکت های بیمه ای، که همان بیمه گران می باشند موظفند در بیمه عمر ۵۰ درصد از حق بیمه ای که از سوی بیمه گذار پرداخت می شود را بعنوان اتکا در اختیار بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران قرار دهند تا در صورت ورشکستگی یا انحلال بیمه گر، بانک مرکزی در قبال مطالبات بیمه گذاران مسئول باشد. البته دقت کنید که این پنجاه درصد حق بیمه، به این معنی نمی باشد که بیمه مرکزی در صورت ورشکستگی شرکت بیمه تنها در برابر ۵۰ درصد مطالبات بیمه گذاران مسئول است و نسبت به باقی مطالبات هیچ مسئولیتی نخواهد داشت، بلکه این مقدار از حق بیمه تنها برای اتکای بیشتر در هنگام مواجهه با چنین پیشامدهایی می باشد، وگرنه بیمه مرکزی نسبت به حداکثر پوشش بیمه ای مسئول است و باید غرامت بپردازد.
مطلب مرتبط :تغییر در شرایط بیمه عمر چگونه امکان پذیر است ؟
پس می توانیم با خیال راحت سرمایه گذاری بلندمدتی در بیمه عمر داشته باشیم؟
بنابر تمام این گفته ها، با توجه به این سه ماده قانونی، مشخص می شود که برای این مشکل و دغدغه نیز از قبل ساختار های لازم برای پیشگیری و یا جبران خسارت وارده به بیمه گذار تعبیه شده است و بیمه-گذاران می توانند با خیالی آسوده تر، اقدام به چنین سرمایه گذاری بلند مدتی نمایند و بیمه مرکزی پشتوانه محکم و قابل اتکایی برای سرمایه های آنها خواهد بود. تمامی شرکت های بیمه دارای مجوز، تحت نظارت و حمایت بیمه مرکزی میباشند و فعالیتشان نیز با پشتوانه این نهاد می باشد.